Kunstroute Hoogeveen

In "mijn" tentoonstellingsruimte exposeerde tijdens de Kunstroute Arie Goedhart en Ivo Winnubst. Op youtube een filmpje over de kunstroute. Het 2de stuk van het filmpje is grotendeels in de expositieruimte van Bibliotheek Hoogeveen gefilmd. Best trots op :-)

Podcasting

Wat een leuke opdrachten bij de podcasts! Nu moet ik in alle eerlijkheid bekennen dat de niet bibliotheek gerelateerde podcasts me het meest aanspraken. Van de werkgerelateerde podcasts vond ik die van de Bibliotheek Waterweg duidelijk, divers en interessant. Bij de andere bibliotheek gerelateerde links moest je vaak te veel door linken of werd alleen de podcast genoemd, maar was er geen te beluisteren podcast te bekennen. Ook zitten ze meestal iets te goed verstopt op de pagina. In de tijd van de nieuwe media, lijkt het mij toch belangrijk dat je juist dit een prominente plek op je pagina geeft.
Voor de bibliotheek zie ik absoluut mogelijkheden met podcasting. Dit kan variëren van de bibliotheekinformatie die te beluisteren is voor mensen die slecht zien tot het aanbieden van luisterfragmenten van boeken en podcast van reviews van de films die we aanbieden. In België hebben ze leesliefhebbers geïnterviewd over hun favoriete boeken. Deze podcasts zijn door iedereen te beluisteren
Mijns inziens is dit een ultiem middel om mensen te prikkelen een boek of film mee te nemen. Als de klanten zich abonneren op podcasts in voor hun interessante categorieën dan kunnen ze thuis luisteren of de nieuwe aanwinst iets voor hen is.
Als afsluiting een teaser van Arthur Japin.

Aha Erlebnis

Mopperde ik eerder over Google Docs, heb ik nu toch mijn mening moeten herzien. Met dank aan Jolien en Mieke. Toen ik samen met hun de opdracht om een document te delen doornam, viel alles opeens op zijn plek en bleek het allemaal toch eenvoudiger dan gedacht. Om een Cruijff-isme te gebruiken 'je snapt het pas, als je het ziet' ... of iets in die trant. Jolien en Mieke, mijn dank is groot .

IM

IM, een van de meest gebruikte manieren van praten via het internet. Zelf gebruik ik al jaren WLM voor gesprekken met vrienden en familie. Is WLM een keer niet beschikbaar, dan is er altijd nog de immer betrouwbare e-buddy. Meebo doet me in bepaalde dingen wel aan e-buddy denken. Zo kun je met willekeurig welke IM provider inloggen.
Om het IM van collega bibliotheken te testen, heb ik de Openbare Bibliotheek van Beaufort gekozen. Het antwoord op mijn eerste vraag liet lang op zich wachten (ca. 10 minuten). Maar het ijs was meteen gebroken toen ze daar merkten dat het om een collega ging. As we speak, of beter gezegd, terwijl ik dit blog type, chat ik nog steeds met Beaufort. Over deze chat: tips vanuit de Nieuwe Wereld: zet de Meebo op een duidelijke plaats op de site, laat het IM door de backoffice doen. Bij hun doet de front office het tijdens de inlichtingendienst en dat werkt niet. Het leidt te veel af en aangezien de klant aan de balie voorgaat, moet de IM-er altijd wachten. Ze willen het graag anders, want IM betekend dat er meteen geholpen wordt en in de praktijk is dat dus niet het geval. Goed voor ons om dat mee te nemen als we met onze klanten aan het IM-en slaan. De IM service van Beaufort wordt met regelmaat gebruikt. In Amerika willen ze ook sms gaan gebruiken voor het beantwoorden van vragen. Hoe dat vorm moet gaan krijgen, is nog niet helemaal duidelijk.
Ik heb geen WLM account aangemaakt voor deze cursus. Ik gebruik WLM veel en ken alle ins en outs. Voor het werk zie ik hier ook geen toegevoegde waarde. Tenzij de collega die je hebben moet voor een noodgeval, ziek op bed ligt maar je wel moet laten weten waar de sleutels liggen ofzo. Ik denk dat het op het werk meer af zou leiden dan dat je er echt wat aan hebt. Bovendien is het persoonlijke contact ook wel zo leuk.
Google talk was erg leuk om even uit te pluizen. Zoals jullie zien, is het me gelukt het in het weblog te plaatsen. Dus wie weet binnenkort toch een chatsessie om te zien of het ook goed werkt.

Google docs

Vanavond aan het stoeien met google docs. Het instructiefilmpje was gelukkig weer goed duidelijk. Ik heb een aantal documenten met een collega kunnen delen. Ik had alles documenten willen samenvoegen tot 1, maar dat is helaas niet gelukt. Misschien later een keer.
Google heeft ook al 'voorgeprogrammeerde' formats en daar ben ik dan ook even mee bezig geweest. Maar van de kant en klare formats ben ik geen fan. Ze verschuiven, doen dingen die ik niet wil en dat kan ik niet oplossen omdat ik niet weet hoe de format maker het formulier gemaakt heeft.
En dan de verrassende opdracht: publiceer een document op het net ... eh ... En waar staat hoe dat moet? Je kunt een voorbeeld bekijken, maar dan weet je nog niet hoe een document te publiceren. Uiteindelijk is het wel gelukt, maar dat kostte me meer tijd dan gedacht.
Zonder arrogant te willen zijn, vind ik dat ik veel van de verschillende digitale mogelijkheden weet, maar dit laatste deel van de opdracht vond ik erg pittig. Ik denk dat dit voor de collega's met minder digi ervaring een hel gaat worden.
Op het gebied van document sharing gaat mijn voorkeur echt uit naar de wiki's. Voor mijn gevoel makkelijker en gebruikersvriendelijk.
Zoho en Live Workspace heb ik niet meer geprobeerd.

All these things that I've done

Ik realiseer me opeens dat we over de helft van de 23 dingen zijn. We hebben al ontzettend veel gedaan en geleerd. Vond daarom dit liedje van The Killers wel van toepassing. Bovendien is het mijn ultieme anti stress nummer. Mijn advies: klik op play en zet je pc zo hard als mogelijk is :-)

Twitter horror

Even aan het stoeien geweest met Twitter. Voor de duur van de cursus maar even een account aangemaakt. In alle eerlijkheid vind ik het tot nu toe een bezoeking. Zo kun je in Twitter voor een taal kiezen, alleen heb je maar 2 opties: Engels of Japans ... ehhhh???
Dan de profielfoto. Bij 9 van de 10 foto's zegt hij dat het bestand te groot is. Grrrrr!!! Maar uiteindelijk toch een acceptabele foto kunnen uploaden (met het laagst mogelijke aantal pixels). Dan wil ik de achtergrond aanpassen met een leuke vakantiefoto. Ik krijg het niet voor elkaar: of het bestand is te groot, of hij wil de foto om een andere reden niet uploaden. Ruim een kwartier heb ik er mee zitten k***** en nu ben ik het echt zat.
Er is maar 1 oplossing mogelijk. Vanavond bel ik mijn persoonlijke helpdesk, mijn broer. Die is een fervent twitteraar. Hij weet vast wat te doen.
Met mijn ervaringen tot nu toe, zou ik twitteren absoluut niet op het werk willen gebruiken. Beperkte ruimte, het voegt, m.i. niets toe en het is niet gebruikersvriendelijk ... voor mij.
Wie weet denk ik er over een paar dagen anders over.
Het enige succesje wat ik bij deze opdracht heb geboekt, is dat het me gelukt is om Jelle Brandt Corstius kan volgen via twitter. Zijn column 'Van Moskou naar Magadan' lees ik elke week met plezier. Eens zien of zijn twitter ook zo leuk is.
Voor de volgers die zich ook aan het twitteren gaan wagen, hier vindt je mij.

Wiki, wiki en nog meer wiki

Vandaag aan de slag met wiki's en had ik even een een blond momentje. Ik meende de term wiki niet te kennen, maar toen wikipedia genoemd werd, gaf ik mezelf inwendig een klap voor mijn hoofd. Ooohhh, die wiki! Nu werd het met in een keer duidelijk. Eerst maar eens een paar wiki's bekeken. Omdat ik vermoed dat de Engelstalige wiki's bij ons niet door iedereen gebruikt zullen worden, alleen even mijn mening over de Nederlandstalige wiki's.
De wiki van de OB Deventer vond ik mooi en overzichtelijk. Wel had van mij de ontsluiting beter gemogen. Nu lees je pas onderaan dat de wiki alleen voor Deventerse zaken is. Dit had ik bovenin genoemd. Ook zou ik boven een balk gezet hebben met links naar de onderwerpen op de pagina, zodat je in een keer weet welke onderwerpen er te vinden zijn. De wiki van nlbiblioblogs vond ik een ramp. Veel te onoverzichtelijk en het is mij niet duidelijk waarvoor hij precies is. Het spijt me het te moeten zeggen, maar toen ik de beginpagina zag, had ik meteen geen zin meer om verder te kijken en heb hem weggeklikt.
Wiki's zijn naar mijn mening zeker bruikbaar in de bibliotheek. Ik denk dan vooral aan het delen van wiki's met collega's en dan ook in beperkte mate. Want ook bij deze opdracht vond ik (weer) dat er soms te veel op je afkomt. Een wiki hoort voor duidelijkheid en gemak te zorgen. Maar moet je eerst weer uit 1001 onderwerpen het goeie gaan vissen, dan gaat het zijn doel voorbij. Wat me ook opviel bij de trefwoorden van de wiki van 23dingen is de slechte/brede terminologie. Als bibliothecarissen zouden wij toch juist een duidelijke zoektermen moeten hanteren. Dit blijkt niet altijd het geval. Jammer!
Zelf zou ik een wiki prettig vinden met bijvoorbeeld de collega's van "de werelden". Zo sluiten we makkelijk kort welk onderwerp er wanneer aan bod komt en wie wat doet. Veel handiger dan het steeds heen en weer mailen, het maken van aantekeningen (die steevast zoek/misplaats raken) en regelmatige overleggen. Ik pleit er dan wel voor maximaal 5 mensen aan een wiki te laten deelnemen. Anders wordt het weer te onoverzichtelijk.

Even tussendoor

Vandaag kwam ik, op you tube of all places, hét filmpje tegen hoe we als bibliotheken een blog kunnen gebruiken om klanten te prikkelen, te stimuleren en te verleiden tot lezen.
Vorig jaar zond Het uur van de wolf een documentaire uit over Haruki Murakami, een van mijn favoriete schrijvers aller tijden. Omdat Murakami omgeven is door mysterie en niet vaak publiekelijk te bewonderen is, had de documentaire maakster een creatieve oplossing bedacht. In Japan vroeg zij verschillende mensen hun favoriete fragment voor te lezen van Murakami. Helaas is niet de hele documentaire te bekijken, maar ik wil jullie het juweeltje van krap 3 minuten niet onthouden.

Stel nu dat wij dit voorlezen nu in zouden zetten als hulpmiddel om mensen in grote getale naar de bibliotheek te lokken. We doen een oproep aan al onze klanten om mee te doen, en een geluidsfragment in te sturen, waarop ze hun favoriete scène uit een boek voorlezen. We selecteren de mooiste fragmenten en zetten ze op onze website.
Veel werk? Vast en zeker, maar ook meer dan de moeite waard. Het filmpje van Murakami deed mij in elk geval meteen weer naar mijn eigen Murakami boekenstapel grijpen.

Social Bookmarking en Delicious

Delicious blijkt na het bekijken van de diverse bronnen (us.ef.ul link werkt trouwens niet) een iets uitgebreidere versie van foxmarks. Want ook bookmarks gemaakt in foxmarks kun je op willekeurig welke plek ter wereld oproepen. Extra bij Delicious is dat je je bookmarks deelt. Op zich een leuke gedachte, maar als je naast je eigen bookmarks ook nog eens die van anderen erbij krijgt ... beetje veel van het goede. Hoe goed je ook tagt, bij veel voorkomende onderwerpen blijft het een enorm aanbod. Wat het nieuwsgierige aagje in me wel leuk vind aan Delicious, is dat je kunt klikken op de persoon die een bookmark deelt. En dan krijg je zo een overzicht van al zijn/haar links. Ik kreeg een beetje het gevoel Toon me uw bookmarks, en ik vertel u wie u bent.
De bookmark die ik bekeken heb is die van de World Digital Library: foto's per continent. Ik werd er helemaal blij van en wil de lezers van mijn blog dan ook oproepen er even een kijkje te nemen.

Persoonlijk zie ik de toegevoegde waarde van social bookmarking niet voor het werk. Dit komt dan vooral omdat er gewoon te veel is. Wel bruikbaar is Delicious om je eigen bookmarks overal op te kunnen roepen. Binnen de bieb kunnen we al op elke werkplek inloggen op onze persoonlijke schil, maar ben je een keer buiten het gebouw, dan kun je met delicious ook je bookmarks oproepen en gebruiken. Handig als je thuis werkt of een pagina wilt laten zien wanneer je 'de boer op bent'.

De optionele opdrachten heb ik ook gedaan. Ik weet het, het begint nogal nerdy te lijken ;-)
Op de website van 23 dingen heb ik, in het kader van de kbw, hun website toegevoegd. Daarnaast heb ik de website toegevoegd van Museum Ons'Lieve Heer op Solder in Amsterdam.
Bij mijn persoonlijke delicious heb ik een begin gemaakt met het taggen en sharen van mijn privé bookmarks. Je verzamelt er een boel. Dus dat laatste is nog een werk in uitvoering.

Wordt vervolgd ...

Web 2.0

Een blog over mijn visie op web 2.0 ... pfff, ik moet bekennen dat ik dit steeds een beetje heb uitgesteld. Niet omdat er niets over te schrijven valt, maar omdat er al zo veel over gezegd is en wordt. Hoe kun je dan nog iets origineels melden? Niet, dus dan maar niet langer gedraald en een blog dat niet origineel is, maar wel mijn mening weergeeft. Ik kon niet helemaal kiezen voor 1 onderwerp, dus heb ik er 2 uitgelicht: rss en foto editors

RSS feeds zou ik, in zeer beperkte mate, een bruikbaar middel vinden voor het verbeteren van de dienstverlening. Hierbij denk ik aan rss feeds van bijvoorbeeld de Top 10, de NS publieksprijs, AKO Literatuurprijs, Filmhuisfilms, etc. Omdat de klanten vaak meteen al de dag na het uitkomen en bespreken van nieuwe titels aan de balie verschijnen, lijkt het me goed om via de rss bij te houden wie er genomineerd is, wie er een prijs krijgt en welke films worden aangeraden. Dat is namelijk zo veel dat het niet via de traditionele media is bij te houden.
Ondertussen ben ik zelf wel een klein beetje rss verslaafd. Zie ik op een fijne pagina een rss knop, dan wordt hij bij mijn netvibes geplaatst.

De fotopagina's lijken me vooral bruikbaar voor de afdeling pr en voor mijn eigen functie als etaleur. Want hoe leuk de programma's allemaal ook zijn, er blijft voor ons bibliotheken toch 1 probleem. Hierop werd ik geattendeerd door Heleen. Ze had foto's van de kindermaand op de beamer gezet die in de hal speelt. Ze vroeg zich af of dit eigenlijk wel mocht zonder toestemming van degenen die op de foto's staan. En daar heeft ze wel een punt. Niet iedereen vindt het nodig om op die manier zichtbaar te zijn. En aangezien de leukste foto's bij ons de foto's van activiteiten zijn, is dit wel iets waar over gepraat moet worden.
Als etaleur kan ik het programma FD Flickr Toys zeker gebruiken. Met foto's die van een pagina komen waar ze gratis ter beschikking gesteld worden en vrij gebruikt kunnen worden, is veel leuks te doen.
Via de rss van mental floss kwam trouwens een interessant bericht over foto's creëren binnen. Er is nog enige onduidelijkheid over of dit echt mogelijk is of dat het om een zeer geslaagde hoax van een aantal nerds gaat. Ik wacht die ontwikkelingen met spanning af.

wordt vervolgd .....

Plaatjes bewerken

Vandaag aan de slag met het bewerken van de foto's. Omdat al die bewerkingsprogramma's veel mogelijkheden hebben en de tijd beperkt is, gekozen voor 1 van de 3. Omdat we al met Flickr werken, heb ik gekozen voor FD's Flickr Toys. Een heel makkelijk te gebruiken programma met bijna grenzeloze mogelijkheden. Dit programma lijkt me heel bruikbaar voor de pr-collega's als extra ondersteuning bij het maken van posters e.d.. Zelf ga ik het denk ik wel gebruiken voor posters in de Lees nu kast en de Actueel kast. Mijn eerste poging tot het maken van een poster, staat op mijn Flickr-pagina
De web 2.0 badges klonken veelbelovender dan ze waren. Even grappig om te doen, maar wat mij betreft niet voor het werk te gebruiken. Snippy heb ik gedownload en geprobeerd te gebruiken, maar tevergeefs. Heb er niet te veel tijd ingestoken, omdat ik het makkelijker vind hier een ander programma voor te gebruiken.
De foto's aanpassen vond ik erg leuk. De kleurenfoto in sepia zetten, een glam fotolijst erom en presto! Erg leuk, maar wederom meer iets voor pr dan voor mijn werkzaamheden.

Wordt vervolgd ...