Yeah baby yeah

Vandaag het laatste ding. Hoera, de finishlijn is bereikt. Nog 1 blog en dan zit de cursus erop. Uiteraard gaat daarna het echte werk beginnen, zeker als de rest van de collega's straks ook op cursus geweest is, en kunnen we er mee aan de slag voor het echie.

Favo dingen
Wat zijn mijn favoriete dingen ... eigenlijk nog best wel wat. RSS en netvibes, ontzettend handig voor het bijhouden van het laatste nieuws. Het is het koppensnellen van de krant, maar dan zonder dat je bureau verdwijnt onder het krantenpapier. In alle eerlijkheid, het moet nog opgenomen worden in de dagroutine.
Flickr was ook erg leuk. Niet veel nodig in mijn werk, maar toch altijd handig om te kunnen als je een last minute poster in elkaar wilt draaien. Ook kwam dit ding heel fijn van pas voor de Sinterklaas surprise.
De wiki's en google docs wil ik absoluut een onderdeel van het werk gaan maken. Vooral met de collega's waarmee ik samen aan een project werk. Zo makkelijk dat je niet meer alle verschillende versies hoeft te bewaren van een document. Hier verwacht ik heel veel, zo niet het meeste, van.
IM vond ik erg leuk. Of we live moeten chatten met onze klanten vraag ik me af. Zijn we, bibliotheek en klant, al wel zo ver? Ik zie ons nog wel IM-en met collega's uit het land en buiten de grenzen. Krijg je toch weer eens een andere visie op het werk.
Vimeo lijkt me, net als Library Thing, een ideale widget voor op onze eigen website. Het is interactief, bewegend beeld trekt meteen de aandacht en klanten kunnen een zekere mate van invloed uitoefenen. Zoals in een eerder blog genoemd, lijkt het me geweldig om met scholieren een LT te gaan vullen met boeken van de Jonge Jury. En ze dan een fragment voor te laten lezen en dat te posten op Vimeo. Deze filmpjes dan weer op de website. Ik zei het al helemaal voor me. Nu de scholieren nog enthousiasmeren.

Wat heeft 23 dingen voor mij en mijn bieb gedaan
23 dingen heeft mij echt de ogen geopend over de mogelijkheden die alle nieuwe gadgets, widgets en programma's voor de bibliotheek openen. Natuurlijk had ik er wel eens nagedacht over hoe de bibliotheek wat meer tot leven te brengen, wat meer 21st century. Om dat handen en voeten te geven is niet eenvoudig. Daarom is het zo fijn dat andere mensen het voor je bedacht hebben. En het mooie van alle mogelijkheden is dat je het zo kunt vormgeven, personaliseren en gebruiken als je wilt. Vooral ook, de mogelijkheden om je klanten meer te verleiden. Wel moeten we dan actief de boer op en per geselecteerde doelgroep hun wensen gaan inventariseren en ze bij het hele proces betrekken.
Ook verheug ik me er op dat, wanneer de collega's van de lente 23 dingen klaar zijn, we met zijn allen om tafel kunnen en gaan bespreken wat we als bibliotheek willen gaan gebruiken. Ik ga er tenminste vanuit dat ze net zo enthousiast zullen zijn als wij.

Verrassingen

Bijna elke opdracht was een kleine verrassing. Natuurlijk waren sommige dingen ook al bekend. Reikhalzend keek ik elke keer weer uit naar de filmpjes van de Common Craft Show. Heerlijk zo helder en simpel als ze de dingen toelichten.
De leukste verrassing was het chatten met een collega in het buitenland. Ik had niet gedacht dat dat zo leuk en leerzaam zou zijn. Op mijn vraag had ik een kort antwoord verwacht, maar voor ik het wist zaten we al een kwartier te chatten.

Verbeterpunten
Eigenlijk heb ik zelf niet echt verbeterpunten voor de cursus. Wat ik wel van verschillende collega's hoorde, is dat ze het lastig vonden dat er veel in het Engels was. Misschien een idee om bij het linken naar artikelen toch wat meer Nederlandse bronnen te gebruiken.
Niet echt een verbeterpunt, maar wel een kanttekening. Het werken met je groepje is niet verplicht gesteld, waardoor het weinig gebeurd. Zelf vond ik het echt een toevoeging, omdat je allemaal anders kijkt en daardoor de dingen soms zomaar op hun plek vallen.

Vul aan
23 dingen was voor mij ... een heerlijk avontuur. Altijd verrassingen om elke bocht, met af en toe een bekend ding als pleisterplaats om op adem te komen. Lachen, zweten, vloeken en trots op jezelf zijn als je na een avond puzzelen iets voor elkaar krijgt.

Bibliotheek 2.0 is trouwens niet helemaal zo origineel als we graag zouden willen geloven. Op you tube kwam ik het onderstaande filmpje tegen over de bibliotheek van Alexandrië. Niet alleen werden er boeken bewaard, er werd les gegeven, de tuinen waren de mooiste in de omgeving en er werd volop gedebatteerd door de geleerden. Hier werd het antwoord gezocht op vragen over het leven en onze plaats in de wereld. Je zou kunnen zeggen dat in de bibliotheek van Alexandrië al de basis gelegd werd voor bibliotheek 2.0, alleen dan passend in haar tijd.

Bibliotheek 2.0 en de toekomst, deel 2

Sorry coaches, maar ik heb me niet aangemeld bij de Nederlandse Ning voor bibliothecarissen. Ik heb de site bekeken en besloten dat ik hier geen tijd in wil steken. Persoonlijk vind ik de site onoverzichtelijk. Er is een lawine aan informatie en als ik zo door de geposte berichtjes loop, dan denk ik niet dat ik hier voor het werk veel aan zal hebben.
Natuurlijk kun je van collega's in den lande leren, ideeën uitwisselen en elkaar inspireren. Maar ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen om nog uitgebreid te gaan posten op de site en te lezen wat er overal gebeurd.
Wanneer ik een gerichte vraag heb of een vastomlijnd onderwerp waarvan ik wil weten wat de collega's erover denken, wordt ik misschien wel eens lid.
Maar voor nu ben ik informatie moe.

Bibliotheek 2.0 en de toekomst, deel 1

Het op 1 na laatste ding en ik moet bekennen dat ik ondertussen wel een beetje 23 dingen moe ben. Misschien dat daardoor deze opdracht ook niet op heel veel enthousiasme kon rekenen. Eerst begonnen met het Amerikaanse filmpje over het manifest voor bibliotheek 2.0. Zoals verwacht een filmpje waarin de makers je proberen te overtuigen dat er in bibliotheekland veel commerciëler moet worden gedacht. Niet dat dat per se een slecht idee is, maar mij bekruipt soms het gevoel dat bibliotheek 2.0 ten koste van alles klanten wil binnen halen. Natuurlijk moet je met je tijd meegaan, maar daarbij moet, mijns inziens, niet uit het oog verloren worden dat je niet met alles hoeft mee te gaan. Dat het beter is om een aantal punten te kiezen en je daar in te specialiseren dan aan alles mee te willen doen.
Dan de Nederlandse filmjes. No offense, maar ik werd er niet vrolijk van. Als je ziet wat een klant allemaal moet doen om zijn pagina te personaliseren, dan vraag ik me af of mensen daar de tijd voor willen nemen. Natuurlijk doen ze dit voor bijvoorbeeld hyves, maar dat wordt gezien als leuk, vermakelijk en hot, terwijl de meeste mensen de bieb niet zo zullen zien. Zeker jongeren niet. Persoonlijk zie ik de laatstgenoemden nog geen link naar de bieb op hun hyves zetten. Dan moet je als bibliotheek eerst je imago flink afstoffen, want we zijn natuurlijk niet cool genoeg om op hyves als gadget toegevoegd te worden ;-)

Het artikel dat ik gekozen heb, is 'Into a new world of librarianship.' Een duidelijk artikel. Mooi puntsgewijs weergegeven wat de auteur verwacht van de bibliothecaris 2.0. Met de meeste punten kan ik het zeker eens zijn. Vooral zijn punt dat we onze technolust moeten beheersen. Niet alles maar mee doen wat er kan op het gebied van online bibliotheekwerk. Alleen gebruiken als het zinvol is.
Het punt waar ik mijn twijfels bij heb, is dat hij pleit voor snelle beslissingen. Natuurlijk is het niet realistisch dat je er maanden over doet om iets van de grond te krijgen, maar om nou overal in een split second over te beslissen. Dat lijkt me geen goed plan. Een middenweg hierin vinden, heeft mijn voorkeur.
De auteur heeft zeker gelijk dat we onze klanten veel meer bij onze producten en diensten moeten betrekken. Hun de kans te geven hun ideeën toe te voegen aan de onze. Dat is ook wat ik miste in de Nederlandse filmpjes over de 2.0 bibliotheek. In hoeverre zijn voor deze ideeën de klanten geraadpleegd?

Sociale catalogi

Vandaag aan de slag met de zogenaamde sociale catalogi. Ik heb een aantal van de achtergrond artikelen gelezen. In alle eerlijkheid, ik vond ze niet heel boeiend of overtuigend. Op basis van deze artikelen wordt ik niet heel wild voor de mogelijkheden die het sociale catalogi bieden. Wat ik bizar vond om te lezen is dat Worldcat ook werkt via Facebook. Ik vraag me dan af: waarom zou ik, als ik met mijn vrienden aan het socializen ben opeens een catalogus willen raadplegen?
Lichtelijk teleurgesteld in de artikelen dan maar begonnen met de doe-en-vind-uit-opdrachten. My discoveries vond ik wel leuk, maar het jammere vind ik dat je weer zo'n lange lijst met trefwoorden hebt. Wil je weten of er iets voor je bij zit moet je de lijst langs en dan maar hopen dat degene die hetzelfde genre leest als jij ook dezelfde trefwoorden gebruikt als jij. Wat ik wel goed aan my discoveries vind, is dat mensen hun mening over een boek kunnen geven. Wel denk ik dat er dan goed gemonitord moet worden wat er voor commentaren gegeven worden.
Via de account van 23 dingen heb ik een boek toegevoegd. Dit gaat makkelijk en is duidelijk.
Worldcat heb ik bekeken, maar die vind ik toch minder dan de Aquabrowser. OCLC is nog net zo'n ramp als in mijn studententijd.